10. List do Pana Bociana

   

    Obudziłam się rano, na wpół zaspana poszłam do łazienki, umyłam się i zeszłam zrobić śniadanie. Kiedy trafiłam w ścianę ocknęłam się. Dotarła do mnie również jedna istotna rzecz. To nie był dom Yoh!! Trwało to chwilę za nim przypomniałam sobie, co ja tu robię i czemu jestem w tym apartamencie. Czując nowe siły ruszyłam zrobić śniadanie udając, że to co wczoraj miało miejsce w ogóle się nie wydarzyło. Czemu? Ależ to banalnie proste. Powód pierwszy skradł mój pierwszy pocałunek dla własnych celów. Powód drugi co on sobie myślał?! Nie skoczę mu w ramiona wyznając dozgonną miłość. To jego rola klękać przede mną i mówić miłosne wiersze, czy co tam teraz się mówi. Byłam tak pochłonięta myślami, że nie zauważyłam jak Rose usiadła przy stole i zaczęła opowiadać, co jej się śniło. Jednak kiedy przyszedł pan wszystko mi wolno i podszedł do lodówki, aby wypić swój ukochany biały napój zastrzeliła nas pięknym pytaniem, które dzieci wręcz uwielbiają zadawać rodzicom( w tym przypadku nie było wyjątku).
- Skąd się biorą dzieci?- Len jak na komendę wypluł mleko i zaczął się krztusić, a ja się zacięłam sycząc wyzwiska po łacińsku dla dobra dziecka i swojego.
- Bocian je przynosi.- Odpowiedziałam wyręczając mojego towarzysza broni z trudnej sytuacji, jeszcze by jej prawdę powiedział.
- To dlaczego te panie mają takie wielkie brzuchy?- Kolejne piękne pytanie... A skąd ona ma ten magazyn??
- Am... Widzisz kochanie, kiedy bocian przynosi dziecko wkłada je do brzucha, a po pewnym czasie wyjmuje. Nie pytaj się jak bo do tej pory nie wiem.- Widząc jej pytające oczy szybko uniemożliwiłam jej dalsze drążenie tematu.
- Mama wie wszystko. Na pewno wiesz mamo, tylko nie chcesz mi powiedzieć.- Powiedziała oburzona.
- Spytaj się swego ukochanego tatusia. On zapewne wszystko ci wyjaśni jak encyklopedia.- Powiedziałam uśmiechając się pogodnie ignorując warczenie złotookiego.
- Mamo!- Krzyknęła za nim Len miał szanse otworzyć usta.
- Napiszesz list do Pana Bociana?- Spytała podnosząc kanapkę do ust, którą przed chwilą jej podstawiłam pod nosem wraz z kubkiem kakao.
- W jakiej sprawie?- Spytałam zdziwiona.
- Chce siostrzyczkę.- Odpowiedziała radośnie, szkoda tylko, że ona była jako jedyna radosna.
- Ale, ale... To tak nie działa!- Krzyknęłam, a raczej pisnęłam. Tego było za dużo! Ja jestem jeszcze młoda! Mam szesnaście lat! Nie dam się skazić jakiemuś zboczeńcowi, bo ona chce bachora! Po moim trupie!
- Mamy i tak za dużo problemów z tobą, a co dopiero z kolejnym dzieciakiem.- Przemówił fioletowłosy i chwała mu za to.
- JA chcę!- Trafiła się kosa na kamień.
- Chcesz? W takim razie ja chcę czerwonego mercedesa i prawo jazdy, ale bez osiemnastki tego nie osiągnę, więc witaj w naszym świecie. Brutalna rzeczywistość puka do twych drzwi.- Ostre, ale proste. Tak, to sposób w jaki radzi sobie mag elektryczności.
- Phi. Rodzice chcą dzieci, dlaczego nie chcecie dać mi siostry?- Dopytywała się uparcie różowowłosa. Dałam Tao ostre spojrzenie, aby coś zrobił nie mieszając mnie w to.
- Dobrze. W takim razie nie będziemy mogli chodzić z tobą na wycieczki, ani nie będziesz mogła z nami spać, jako starsza siostra będziesz musiała pomagać mamie, nieprzespane noce...nadal chcesz siostrę?- Spytał z uroczym uśmiechem.
- Nie będzie wycieczek? Będę musiała sprzątać???... Nie lubię dzieci.- Oświadczyła wracając do kanapki.
- Geniusz. Najgenialniejszy w świecie geniusz.- Powiedziałam z wielkim uśmiechem.
- Chcę kotka!- I znowu to samo.
- Masz ojca.- Powiedziałam bez zastanowienia.
- Tata to nie kotek.- Stwierdziła nadymając policzki.
- Jak to nie?- Spytałam ze złośliwym uśmiechem.
- Skoro ja jestem smokiem to tatuś jest kotkiem widzisz?- Spytałam uderzając go łokciem w brzuch, biedak wydał odgłos jak dławiący się kot.
- Tylko uszy i ogon mu dorobić.- Stwierdziłam dumna ze swych poczynań. Wszyscy byli zadowoleni no z wyjątkiem pana pseudo kota i nie przekonanej choć rozbawionej fioletookiej.
- Rozchmurz się przecież żartuje.- Powiedziałam ledwo słyszalnie nad uchem maga, który siedział sztywno na krześle.
- Dobra ludzie wracamy do Yoh!- Zarządziłam wychodząc z kuchni ignorując narzekanie dziewczynki, o dziwo złotooki milczał.
    Kiedy wróciliśmy do Asakury zastała nas cała chmara domowników na czele z dziewczynami, co mnie najbardziej zdziwiło Anna urządziła mi przesłuchanie!
- Co on ci zrobił?! Dlaczego jesteś taka blada?? Czemu Rose mówi o dzieciach?! Jesteś w ciąży?!!- Blondynka prawie mnie pobiła nie dając mi nawet dojść do słowa. Len się gdzieś ulotnił, a Pilika wypytywała o wszystko młodszą różowowłosą, która jak każde dziecko opowiedziała wszystko inaczej. Do tego wakacje dobiegały końca!!
- Anno daj spokój. Nic się nie stało... Powinnaś wiedzieć, że nie będę z pierwszym lepszym. Rose idziemy.- Kończąc krzyki poszłyśmy do łazienki z ubraniami na zmianę i przebrałyśmy się, a raczej siedmiolatka brała kąpiel podczas gdy ja doprowadzałam się do porządku dając Coloracie zadanie pilnowanie dzieciaka w wannie.
     Reszta dnia minęła spokojnie, Tao trenował i unikał swoich przyjaciół, a ja zamknęłam się w pokoju i czytałam książkę, a fioletooka malowała. Feniks spał, co było rzadkością i bardzo dobrze wszystkim się nam odpoczywało. Chciałabym, żeby taki spokój był już zawsze.